I, 746)
EMINENTÍSSIME! — Najdostojniejszy!
ÉMPTIO LOCATUM TOLLIT — Kupno przekreśla najem
EMUNCTAE NARIS — Osoba o wrażliwym węchu (Horátius Sátirae I, 4, 8)
EN QUO DISCÓRDIA CIVES PRODUXIT MÍSEROS — Oto do czego doprowadziła nieszczęsna
obywateli niezgoda
ENSE ET ARATRO — Służyć mieczem (w czasie^ wojny) i pługiem (w czasie pokoju)
ENS INTENTIONALE — Byt myślowy
ENS PER ÁCCIDENS — To, co istnieje z przypadku
ENS PER SE — To, co istnieje samo przez się, jako substancja
ENS RATIONIS — To, co istnieje jako fakt rozumowy
ENS REALE! — To, co istnieje jako fakt rzeczywistości
EO IPSO — Tym samym
EO NÓMINE — Pod tym imieniem — Z tego tytułu
EPICUREOS AGEMUS! — Zabawmy się w epikurejczyków!
EPICURI DE GREGE PORCUS — Wieprz z trzody Epikura (dogadzający sobie bez
ograniczeń) (Horátius Epistolae I, 4, 16)
EP. = EPISCOPUS — Biskup
EPÍSTULA NON ERUBESCIT — List się nie rumieni — Pisze się swobodniej, niż mówi
(Cícero Epist. 5, 12)
EPÍSTULAE OBSCURORUM VIRORUM — Listy ciemniaków (Tytuł dzieła Reuchlina)
E PLÚRIBUS UNUM — Z wielu jedno stworzyć (Motto Stanów Zjednoczonych)
EQUI FRENATO EST ÁURIS IN ORE — Ucho konia jest w okiełzanym pysku (tędy przyjmuje
rozkazy)
EQUIS PRAECURRO ALBIS — Jadę na przedzie w białe konie — Wyprzedzam innych,
triumfuję (triumfatorzy w Rzymie jechali na rydwanie zaprzężonym w białe konie)
(Horátius)
EQUO NE CRÉDITE, TÉUCRI! — Nie ufajcie koniowi, Trojanie! (Vergílius Aeneis II, 48)
EQUUS SEIANUS — Koń Sejana, przynosi pecha (Gellius II, 9, 6)
E RE NATA — To, co wynikło z konieczności, z istoty sprawy, rzeczy
E RE PÚBLICA — Z korzyścią rzeczypospolitej Ergo A więc
ERGO BIBAMUS! — A więc pijmy! (Zawołanie papieża Marcina IV jako zakończenie
dyskusji)
ERGO GLÚTINE CAPIUNTUR AVES — A więc ptaszki łapią się na lep
ERÍPITUR PERSONA, MANET RES — Ginie osoba, sprawa pozostaje — Nie ma osób
niezastąpionych
ERÍPUIT COELO FULMEN, MOX SCEPTRA TYRANNUS — Wydarł niebu piorun, wnet wydrze
ranom berło (Manilius Astronómica I, 1)
ÉRITIS SICUT DII — Będziecie podobni bogoi (Genesis III, 5)
ERRANT, QUI IN PRÓSPERIS REBUS ÍMPETUS FORTUNAE IN OMNE TEMPUS FUGISSE SE
PUTANT — Błądzą ci, którzy w pomyślności sądzą, że na zawsze uniknęli ciosów losu
ERRARE HUMANUM EST — Błądzić — rzecz ludzka!
ERRARE MEHÉRCULE MAŁO CUM PLATONE — Na Herkulesa! Jeśli mam błądzić, to już
wolę z Platonem (Cícero Tusc. disp. I, 6)
ERRATA — Błędy — Wykaz błędów
ERRATA CORRIGENDA — Błędy do poprawienia — Sprostowanie omyłek
ERRAT ET IN NULLA SEDE MORATUR AMOR — Amor; błąka się i nigdzie nie zagrzewa
miejsca (Ovídius Ars am. III, 436)
ERROR FUNDAMENTALIS — Błędne założenie
ERROR IN OBIECTO — Omyłka co do rzeczy
ERROR IN PERSONA — Błąd co do osoby
ES TIBI IPSE MERCÚRIUS! — Bądź sam sobie Merkurym (posłańcem)!
ESSE OPORTET, UT VIVAS, NON VÍVERE, UT EDAS — Trzeba jeść, aby żyć, a nie żyć, aby
jeść
ESSE QUAM VIDERI — Być raczej niż wydawać siej
EST ÁLIQUID PÁTRIIS FÍNIBUS VICINUM ESSE — Jest coś w tym, że człowiek chce być
blisko ojczystej ziemi (Ovídius Tristia)
EST DEUS, EST SCÉLERUM VINDICTA, EST POENA § MALORUM: UNDE PUTES MÍNIME
VENIRE, VENIT — Jest Bóg, jest pomsta za zbrodnie, jest kara za zło, a przychodzi ona stąd,
skąd najmniej możesz się jej spodziewać (K. Janicki Vitae regum Polonorum XII)
EST DICTUM VERUM: PRIVATA DOMUS VALET AURUM — Słuszne to powiedzenie: dom
własny wart złota
EST DÓMINA OMNIUM ET REGINA RATIO — Rozum jest panem wszystkiego i królem
(Vergílius Tusc. disp. II, 2)
EST ENIM AMICÍTIA NIHIL ALIUD NISI ÓMNIUM DIVINARUM HUMANARUMQUE RERUM
CUM BENEVOLÉNTIA ET CARITATE CONSÉNSIO; QUA QUIDEM EXCEPTA NIHIL MÉLIUS
HÓMINI SIT A DIS IMMORTÁLIBUS DATUM — Przyjaźń bowiem nie jest niczym innym jak
zgodnością we wszystkich sprawach boskich i ludzkich połączoną z życzliwością i miłością;
niczego lepszego poza nią nie dali bogowie ludziom (Cícero Laelius 20)
EST GÁUDIA PRODENTEM VULTUM CELARE — Dobrze jest nie zdradzać uczuć radości
wyrazem twarzy (Horátius)
EST GLÓRIA LAUS RECTE FACTORUM MAGNORUMQUE IN REM PÚBLICAM MERITORUM —
Sława to uznanie dla słusznych czynów i wielkich wobec państwa zasług (Cícero
Philippicae I, 29)
EST HOC COMMUNE VÍTIUM IN MAGNIS LIBERISQUE CIVITÁTIBUS, UT INVÍDIA COMES
GLÓRIAE SIT ET LIBENTER DE IIS DÉTRAHANT, QUOS EMINERE VIDEANT ALTIUS — Jest to
powszechna wada w wielkich i wolnych państwach, że towarzyszem chwały jest zawiść i
często pozbawia się chwa ły tych, którzy znacznie się wyróżniają (Nepos XII, 3) J
EST ÍGITUR NEFAS VANIS CONFÍDERE REBUS — Nie godzi się więc ufać marności spraw
ziemskich (K. Janicki Cármina et epigrammata X) r
EST MIHI CURA FUTURI — Gnębi mnie troska o przyszłość (Ovídius Tristia)
EST MODUS MÁTULAE — Jest miara w garnku — Trzeba mieć umiar w piciu


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  EFFÚGIUNT STRUCTOS NOMEN HONOSQUE ROGOS — Imię i godność unikną stosuEGÉRIA — Egeria — kobieta, doradczyni króla Numy Pompiliusza — Kobieta, którasprowadza...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.