Priorytety badawcze obejmuj¹
analizê polityki ochrony zdrowia psychicznego, ocenê wp³ywu polityki ogólnej na zdrowie psychiczne spo³eczeñstwa, ewaluacjê programów promocji zdrowia psychicznego, pog³êbione badania dzia³añ prewencyjnych, nowe modele œwiadczeñ i kwestie ekonomiczne ochrony zdrowia psychicznego.
Proponowane dzia³ania
i. Popieranie narodowych strategii badawczych, dziêki którym mo¿-
liwe bêd¹ identyfikacja, opracowanie i wprowadzenie w ¿ycie naj-lepszych metod i dzia³añ, odpowiadaj¹cych potrzebom spo³eczeñ-
stwa, w tym równie¿ grup ryzyka.
ii. Ocena funkcjonowania systemu ochrony zdrowia psychicznego w czasie i wykorzystanie dotychczasowych doœwiadczeñ dla formu³owania nowych priorytetów badawczych oraz zlecanie niezbêdnych badañ naukowych.
iii. Popieranie badañ naukowych przyczyniaj¹cych siê do opracowania programów prewencyjnych, obejmuj¹cych ca³e spo³eczeñstwo, w tym grupy ryzyka. W celu opracowania skutecznych programów prewencyjnych i polityki, konieczne s¹ badania na temat wzajemnych powi¹zañ miêdzy problemami psychicznymi, fizycznymi i spo³ecznymi.
iv. Promowanie badañ naukowych, oceniaj¹cych wp³yw polityki sektorów pozazdrowotnych na zdrowie spo³eczeñstwa, poniewa¿ ist-30
niej¹ dane, ¿e mog¹ one mieæ dodatni wp³yw na stan zdrowia psychicznego.
v. Zniwelowanie przepaœci miêdzy badaniami naukowymi i praktyk¹, poprzez u³atwianie wspó³pracy miêdzy uczonymi, osobami odpowiedzialnymi za kszta³towanie polityki i praktykami oraz poprzez organizowanie seminariów i wydawanie ogólnodostêpnych publikacji.
vi. Zapewnienie, by w programy badawcze by³a wpisana d³ugotermi-nowa ocena wp³ywu dzia³añ nie tylko na zdrowie psychiczne, ale tak¿e na zdrowie fizyczne i na kwestie spo³eczne i ekonomiczne.
vii. Ustanowienie sta³ej wspó³pracy miêdzy praktykami i badaczami w celu wprowadzania w ¿ycie i oceny nowych lub istniej¹cych metod postêpowania.
viii. Inwestowanie w szkolenia dotycz¹ce badañ naukowych w zakresie problematyki zdrowia psychicznego dla osób z innych dyscyplin akademickich, w tym antropologii, socjologii, psychologii, zarz¹-
dzania i ekonomii oraz stworzenie bodŸców zachêcaj¹cych uczonych do d³ugoterminowej wspó³pracy.
ix. Poszerzanie wspó³pracy badawczej w zakresie problematyki zdrowia psychicznego poprzez wzmocnienie wiêzi miêdzy europejskimi oœrodkami wspó³pracuj¹cymi z WHO i innymi oœrodkami prowadz¹cymi badania na temat prewencji.
x. Inwestowanie we wspó³pracê regionaln¹ dotycz¹c¹ przep³ywu informacji w celu unikniêcia dublowania badañ naukowych i w celu rozpowszechniania skutecznych dzia³añ opracowanych w innych krajach i oœrodkach.
ZDROWIE PSYCHICZNE DLA EUROPY: PODJ¥Æ WYZWANIA Kamienie milowe
Pañstwa cz³onkowskie WHO zobowi¹zuj¹ siê poprzez Deklaracjê o ochronie zdrowia psychicznego dla Europy oraz niniejszy Plan dzia-
³añ, odpowiedzieæ na wyzwania, realizuj¹c nastêpuj¹ce zadania w la-tach 2005–2010:
1. opracowanie polityki i wdro¿enie dzia³añ maj¹cych na celu przeciwdzia³anie stygmatyzacji i dyskryminacji oraz promowanie dobrego 31
samopoczucia psychicznego spo³eczeñstwa, tak¿e w szko³ach i miejscach pracy;
2. analizê wp³ywu polityki spo³ecznej na zdrowie psychiczne ludnoœci; 3. w³¹czenie programów prewencji problemów zdrowia psychicznego i prewencji samobójstw do polityki narodowej; 4. wprowadzenie specjalistycznych œwiadczeñ zdrowotnych obejmuj¹cych specyficzne problemy m³odych i starszych ludzi oraz specyficzne problemy zwi¹zane z p³ci¹;
5. promowanie œwiadczeñ zdrowotnych ukierunkowanych na problemy zdrowia psychicznego grup marginalizowanych i zagro¿onych, w³¹czaj¹c w to problemy podwójnej diagnozy, tj. sytuacji, gdy zaburzenia psychiczne wystêpuj¹ ³¹cznie z innymi problemami np.
z zaburzeniami wywo³anymi przez nadu¿ywanie substancji psychoaktywnych lub z chorobami somatycznymi;
6. zapewnienie miêdzybran¿owej wspó³pracy i przeciwdzia³anie czynnikom hamuj¹cym wspó³pracê;
7. wprowadzenie strategii kszta³cenia zasobów ludzkich w celu stworzenia kompetentnej kadry profesjonalistów w zakresie ochrony zdrowia psychicznego;
8. okreœlenie wskaŸników dotycz¹cych wyznaczników i epidemiologii zdrowia psychicznego oraz zasad pracy us³ug ochrony zdrowia psychicznego we wspó³pracy z innymi krajami cz³onkowskimi WHO; 9. wprowadzenie regulacji prawnych i zasad postêpowania oraz przeznaczenie wystarczaj¹cych œrodków finansowych, zapewniaj¹cych,
¿e zdrowie psychiczne bêdzie traktowane równorzêdnie z innymi potrzebami ochrony zdrowia;
10. wyeliminowanie niehumanitarnych i degraduj¹cych metod leczenia i opieki osób z problemami zdrowia psychicznego oraz wprowadzenie ustawodawstwa chroni¹cego prawa cz³owieka i ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, zgodnych ze standardami konwencji ONZ i miêdzynarodowych regulacji prawnych; 11. zadbanie o lepsz¹ integracjê osób z problemami zdrowia psychicznego ze spo³eczeñstwem;
12. zapewnienie odpowiedniej reprezentacji osób, korzystaj¹cych ze
œwiadczeñ, i ich opiekunów w zespo³ach i grupach odpowiedzialnych za planowanie, realizowanie, monitorowanie i nadzór dzia³al-noœci zwi¹zanej z ochron¹ zdrowia psychicznego.
32
Uwagi t³umacza
Œwiatowa Organizacja Zdrowia k³adzie szczególny nacisk na u¿ywane w jej dokumentach i materia³ach s³ownictwo. Celem tak uwa¿nego doboru s³ów jest unikanie terminów, mog¹cych przywo³aæ – choæby potencjalnie – niew³aœciwe skojarzenia lub stygmatyzowaæ. W obu dokumentach przyjêtych w czasie Konferencji Ministerialnej w Helsinkach unika siê zatem s³ów „osoba chora psychicznie”, „osoba z zaburzeniami psychicznymi” i konsekwentnie u¿ywa „osoba z problemami zdrowia psychicznego”, unika s³owa „pacjent” i zamiast tego stosuje „korzystaj¹cy ze œwiadczeñ”.
33
34
SPIS TREÂŒCI


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  pracowaæ, by po³o¿yæ podwaliny pod naukowe uzasadnienie dzia³añ na rzecz ochrony zdrowia psychicznego...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.