W razie gdy poprzez któryś
z interfejsów routera nie jest osiągalny inny router z protokołem RIP (lecz
np. sieć LAN zawierająca wyłącznie hosty), wówczas istotna jest tylko dru-
ga funkcja polecenia network, natomiast wysyłanie komunikatów protokołu
RIP poprzez taki interfejs jest niewskazane (ze względów bezpieczeństwa
oraz by nie generować zbędnego ruchu w sieci). Tego typu interfejsy należy
skonfigurować jako pasywne (w trybie konfiguracji protokołu routingu):
Router ( c o n f i g −r o u t e r )# p a s s i v e −i n t e r f a c e interface
Jeżeli sieć posiada połączenie z Internetem, wówczas na wszystkich ro-
uterach należałoby skonfigurować trasę domyślną, informującą router o spo-
sobie postępowania z pakietami przeznaczonymi dla nieznanych sieci (któ-
re chcemy przekazywać dostawcy usług internetowych). Jednak informacja
o trasie domyślnej może być również automatycznie rozesłana do wszystkich
routerów. Wystarczy skonfigurować ją na routerze brzegowym (mającym
bezpośrednie połączenie z providerem) i wydać polecenie:
Router ( c o n f i g −r o u t e r )# d e f a u l t −i n f o r m a t i o n o r i g i n a t e
Domyślna trasa powinna automatycznie pojawić się w tablicach routingu
pozostałych routerów dzięki protokołowi RIP.
5.3. Protokół RIPv2 – teoria i konfiguracja
RIPv2 jest bezpośrednim następcą protokołu RIPv1 omówionego powy-
żej (pisząc RIP często milcząco przyjmuje się, że chodzi o RIPv1). Różnica
polega na tym, że oprócz adresów sieci docelowych w komunikatach roz-
syłanych między routerami, podawane są również maski podsieci. RIPv2
jest dzięki temu protokołem bezklasowym, zgodnym z CIDR i VLSM. Do
komunikacji między sąsiednimi routerami wykorzystywany jest adres mul-
ticastowy (224.0.0.9), a nie rozgłoszenia, jak w przypadku RIPv1. RIPv2
umożliwia też skonfigurowanie mechanizmów uwierzytelniania komunikacji
między routerami. Poza tym, posiada wszystkie wady i ograniczenia swojego
poprzednika.
5.4. Zadanie 1 – RIPv1
53
Rysunek 5.2. Przykładowa sieć do implementacji protokołu RIPv2.
Załóżmy, że w sieci z rys. 5.2 został skonfigurowany protokół RIPv1. Nie
zostanie uzyskany stan zbieżności, ponieważ sieć 172.16.0.0/16 jest nieciągła
(przedzielona podsiecią 192.168.1.0/30) oraz zastosowano w niej zmienną
maskę (24- i 30-bitową). Migracji do wersji drugiej protokołu dokonujemy
poprzez wydanie na każdym z routerów polecenia (w trybie konfiguracji
globalnej):
r o u t e r r i p
v e r s i o n 2
Powinno to rozwiązać problem różnych masek w obszarze LAN1 – WAN1
– LAN2. Jednak domyślnym zachowaniem protokołu RIPv2, podobnie jak
RIPv1, jest dokonywanie automatycznego podsumowania na granicy sieci
(klasowej). Zatem router R2 będzie informował router R3 o trasie do sie-
ci 172.16.0.0/16 (a nie 172.16.1.0/24, 172.16.2.0/24 i 172.16.4.0/30). R3 nie
skorzysta z tej trasy, ponieważ sam dysponuje lepszą trasą do sieci 172.16.0.0
(jest do niej bezpośrednio dołączony). Co więcej, będzie on również infor-
mował router R2 o swojej trasie do tej sieci. W tym przypadku mechanizm
automatycznego podsumowania należy wyłączyć na routerach R2 i R3:
r o u t e r r i p
no auto−summary
W wyniku tego działania, w tablicach routingu wszystkich routerów powin-
no być wyszczególnionych 5 tras (do wszystkich podsieci).
5.4. Zadanie 1 – RIPv1
1. Zbuduj sieć zgodnie ze schematem (rys. 5.3). Chmura jest jej wirtualną
częścią (symuluje połączenie z dostawcą usług internetowych).
2. Skonfiguruj adresy IP urządzeń (interfejsów fizycznych i Loopback route-
rów oraz komputerów PC). Przejrzyj zawartość tablic routingu (polece-
54
5. RIP
Rysunek 5.3. Schemat topologii logicznej sieci.
nie show ip route). W przypadku korzystania z konfiguracji z poprzed-
niego ćwiczenia (routing statyczny), usuń wszystkie trasy statyczne.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  w protokole RIP poprzez interfejsy należące do wskazanej sieci, jak również powoduje, że router będzie informował sąsiadów o posiadaniu trasy do...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.