Dlatego do posiłku należy siadać "z obrzydzeniem", a "z rozkoszą" do rozmowy. Z tej postawy wynikają dalsze konsekwencje:

1. Ponieważ podstawowym celem przyjęcia jest konwersacja, zabawiamy
rozmową panią siedzącą z naszej prawej strony, pamiętając od czasu do
czasu
o pani siedzÄ…cej z lewej.

2. Tematami przy posiłku nie mogą być interesy, polityka oraz wszelkie
dziedziny, które mogą wprowadzić przykrą lub podniecającą atmosferę.
Rozmawiać winno się o sprawach błahych.

To wszystko sprawia, że na przyjęciu właściwie się nie jada, lecz tylko
próbuje potrawy. Tak więc:

- jedząc zupę spożywamy jej tylko tyle, by łyżką nie zahaczyć dna (odpada
zatem pytanie, czy przechylamy talerz od siebie, czy do siebie),

- z nabieraniem jedzenia na widelec nie powinno być kłopotu, ponieważ
wystarczy, że drobne kawałki mięsa, czy jarzyn nadziejemy na widelec i
skierujemy czubkiem do ust.

Pamiętać należy także, iż zupę nabiera się ruchem od siebie i kieruje do
ust bokiem, a nie czubkiem.

Przerywając jedzenie dania mięsnego kładziemy nóż i widelec złączone
wierzchołkami tak, że koniec widelca przykrywa koniec ostrza noża. Kiedy
zaś chcemy zasygnalizować obsłudze, że będziemy jeszcze jedli, kładziemy
sztućce podobnie, lecz w tym przypadku ostrze noża przykrywa czubek
widelca. Kiedy kończymy jedzenie, to wtedy kładziemy nóż i widelec na
talerzu obok siebie. W każdym przypadku ostrze noża skierowane jest do
środka.

Noże, widelce, łyżki i łyżeczki nigdy nie opieramy o talerz, lecz
kładziemy na talerzu. Wynika to stąd, że spływające z opartych o talerz
sztućców resztki jedzenia lub płynu mogą pobrudzić obrus.

Potrawy podane na półmiskach nabieramy na swój talerz tylko tymi
sztućcami, które są do tego specjalnie przeznaczone (nie zaś własnymi!).
Zupę lub inną płynną potrawę podaną w filiżance z dwoma uszkami jemy
najpierw łyżką, a na końcu dopijamy podnosząc filiżankę do ust tylko prawą
ręką. Jeśli potrawę podano w filiżance z jednym uchem, to nie posługujemy
się łyżką, lecz pijemy z filiżanki.





Świadkiem być



Może się zdarzyć, że przyjaciel poprosi pana na świadka swojego ślubu.
Nie wypada odmówić pełnienia tej funkcji, bowiem jest ona niezwykle ważna w
czasie uroczystości zaślubin a bywa proponowana osobom najbardziej
bliskim.
Jeśli propozycja została złożona na piśmie, należy odpowiedzieć
natychmiast
po sprawdzeniu, czy ma się wolne terminy. Jeśli propozycja została złożona
bezpośrednio, a w tej formie należy się jej najczęściej spodziewać, to
wypada okazać radość oraz zadowolenie.

Od momentu wyrażenia zgody przyszły świadek przejmuje wiele obowiązków
związanych z przygotowaniem do ślubu. Ponieważ zawsze jest dwóch świadków,
wypada się dowiedzieć, kto jest tym drugim i czy zaproszenie dotyczy ślubu
cywilnego, kościelnego, czy obu. Bywa bowiem tak, że młoda para, chcąc
uhonorować więcej przyjaciół, zaprasza do każdego ślubu inne osoby. Nie
należy więc gniewać się, jeśli otrzymamy propozycję pełnienia funkcji
świadka tylko w czasie jednej uroczystości.

Jeśli drugim świadkiem jest mężczyzna, należy dążyć do jak najszybszego
spotkania z nim i dokonania podziału obowiązków. Jeśli partnerką będzie
kobieta, należy również wcześniej ją poznać, ale wtedy wszystkie sprawy
związane z rolą świadka przejmuje mężczyzna. Trzeba pamiętać, że świadek
występuje w roli mistrza ceremonii i od jego umiejętności organizacyjnych
zależy sprawny przebieg uroczystości.

Do zadań świadków należy:

- pomoc w wysyłaniu zawiadomień o ślubie,

- uzgodnienie przebiegu uroczystości (czy ma ona mieć charakter
kameralny, czy bardziej uroczysty), załatwienie spraw związanych z muzyką,
fotografowaniem, transportem, koktajlem,

- uzgodnienie strojów panny młodej i świadków, a jeśli ślub jest bardziej
uroczysty - także najbliższej rodziny,

- regulowanie wszystkich rachunków w czasie uroczystego dnia,

- przypomnienie panu młodemu o zabraniu ze sobą obrączek ślubnych, a
obojgu młodym - o dowodach osobistych,

- przywiezienie bukietu ślubnego dla panny młodej,

- po uroczystości zaślubin - zajęcie się kwiatami i ewentualnie
prezentami otrzymanymi przez młodą parę,

- zawiezienie młodej pary na miejsce przyjęcia weselnego i wzięcie w nim
udziału.

Wielu niepotrzebnych kłopotów w czasie uroczystości związanych ze ślubem
i weselem przysparza niewłaściwy dobór stroju. Należy więc pamiętać, że
pan
młody oraz świadkowie powinni swe stroje dostosować do kreacji panny
młodej
i do pory dnia, w której odbywa się ślub. Jeśli panna młoda występuje w
sukni koktajlowej, to nie ma kłopotu. Panowie winni być ubrani w garnitury
wyjściowe i stonowane krawaty. Pamiętać należy, że pan młody powinien się
trochę wyróżniać ubraniem i świadkom nie wypada go w tym "przelicytować".

Większe komplikacje zaczynają się wtedy, gdy do ślubu kościelnego panna
młoda wybiera się w długiej białej sukni (czasem nawet z trenem). W tym
przypadku pan młody oraz świadkowie wystąpić powinni w żakietach (patrz: hasło Żakiet), a jeśli ślub odbywa się wieczorem, to nawet i we frakach


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  na proszone przyjÄ™cie nie przyszliÅ›my po to, by nadmiernie dogodzić swemu podniebieniu, lecz by elegancko i przyjemnie spÄ™dzić czas przy stole...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.