W ciągu paru następnych tygodni robili niewiele, ponieważ Cushinga, który nadal kurował się z malarii, trzeba było niemal przenieść do nowej kryjówki w...

Gdy go zabrakło, żeby hamował zapędy Fentona, audycje stały się jeszcze bardziej dla Japończyków obelżywe i liczba patroli wysyłanych w ten rejon wzrosła. Coraz więcej ludzi uciekało z szeregów Fentona. Złapanych rozstrzeliwał na miejscu, likwidując zarazem resztki lojalności okazywanej mu przez wieśniaków.
Cushing, wbrew protestom Willa, wylazł ze swego hamaku, powrócił do bazy głównej i wysłał Fentonowi informację, że sprawy stoją tak źle, iż trzeba będzie sięgnąć po pomoc z zewnątrz. Fenton przyjechał nazajutrz. Will nigdy nie widział człowieka tak sinego z wściekłości.
- Żadnej pomocy z zewnątrz! - wywrzaskiwał, a gdy Paraguaya, brat rozwalonego człowieka, zaprotestował, Cushing musiał użyć całej siły posiadanych argumentów, żeby nie doszło między nimi do strzelaniny.
Cushing objął Fentona ramieniem. - Harry - powiedział cicho - przekonałeś mnie, masz słuszność. Żadnej pomocy z zewnątrz. Teraz się na chwilę uspokój. Za bardzoście się rozpalili. - Odprowadził Fentona kilkaset jardów zbiegającą w dół ścieżką. Wrócił do szałasu wyczerpany. Upadł na posłanie. Will obmył mu spocone czoło.
- Willu - powiedział wreszcie - pojadę do Negros, zobaczyć się z Villamorem. Chcę, żebyś ty i paru, którym możemy zaufać, pojechał także. - Bazgrał coś na skrawku papieru, potem pokazał to, co napisał. Było to adresowane do majora Paraguayi, rozkaz objęcia dowództwa nad wszystkimi oddziałami w przypadku, gdyby on, Cushing, został schwytany. Podpisał to, zapieczętował w kopercie i posłał po Paraguayę.
- Tu są spisane rozkazy - wręczył Paraguayi kopertę. - Jeśli uznasz to za konieczne, aresztujesz Fentona. Ale tylko wtedy, kiedy całkiem przegnie pałę.
- Rozkaz, sir - powiedział Paraguaya i wyszedł.
Will popadł w przygnębienie i Cushing o tym wiedział.
- Musiałem to zrobić - powiedział ten były bokser. - Bóg jeden wie, co jeszcze Fenton wymyśli. Połowa naszych ludzi już zbiegła na inne wyspy. Brakuje żywności, organizacja może się rozsypać.
- Nie podobał mi się wyraz twarzy Paraguayi.
- Ani mnie. Masz lepszy pomysł? - Nie usłyszał odpowiedzi. - W takim razie trzeba się przygotować. Dojazd do Villamora zajmie nam ponad miesiąc.
Cushing wybrał, prócz Willa, jeszcze czterech zaufanych dowódców oddziałów, samych Filipińczyków. Aż do południowego krańca wyspy towarzyszyła im Socorro. Stamtąd piątka mężczyzn miała wiosłować dwiema łodziami wąskim kanałem na Negros. Posuwali się poprzez masyw górski powoli i z wielkim trudem. Cushing musiał często odpoczywać. Drugiego dnia zmoczyła ich burza z piorunami. Rano ślizgali się po rozmokłej ścieżce. Spłukane z wysokich krzaków kleszcze wpijały się w twarze i ramiona, i rychło obrzękły od krwi. Will początkowo je wyrywał, ale stwierdził, że pozostawia w ciele ich szczęki powodujące dokuczliwy ból. Można było je uśmiercać na dwa tylko sposoby - przypalonym końcem papierosa, albo drzazgą bambusa, którą należało wetknąć pod kleszcza i potem starać się go z siebie wydłubać.
Gdy dotarli do drogi łączącej Cebu City na wybrzeżu wschodnim z Toledo na zachodnim, Cushing sam włożył na siebie i kazał Willowi zrobić to samo, biały habit mnicha. Will nie chciał do chwili, gdy Cushing, w rzadkim u niego przypływie gniewu, kazał mu wykonać rozkaz i stulić gębę.
Doszli bez przeszkód do wyżej położonych barrios Toledo i spędzili noc w zaprzyjaźnionym domu. O świcie zbudziła ich horda kobiet z dziećmi, żądając chrztu. Sytuację uratował Will, mówiąc, że zabrakło mu święconej wody.
Brnęli na południe za Socorro, która szła przodem, przebrana znowu w biały habit mniszki, przeszukując każde barrio i wieś. Po dziesięciu dniach pozostawili ją w portowym mieście Alegria i przepłynęli wąski przesmyk na wyspę Negros dwiema małymi łodziami.
Po drodze Cushing spytał Willa, czy coś wie o Socorro. - To bardzo niezwykła kobieta.
- Powiedziała mi o swoim mężu.


	W ciągu paru następnych tygodni robili niewiele, ponieważ Cushinga, który nadal kurował się z malarii, trzeba było niemal przenieść do nowej kryjówki w...	Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.