Na przykład istnieje potrzeba władzy i potrzeba posiadania odpowiedniej pozycji społecznej. Tak więc człowiekowi stojącemu nisko w hierarchii społeczno-ekonomicznej może być potrzebna obecność uciskanej grupy mniejszościowej, aby mógł odczuwać swoją wyższość wobec kogoś. W kilku badaniach wykazano, że można dobrze przewidzieć stopień uprzedzenia danej osoby gdy się wie, czy jej pozycja społeczna jest niska, czy też nawet się obniża. Bez względu na to, czy chodzi o uprzedzenie względem Murzynów czy Żydów, jeśli status społeczny danej osoby jest niski lub obniża się, to zwykle jest ona bardziej uprzedzona niż osoba, której pozycja społeczna jest wysoka lub podwyższa się. Stwierdzono, że ludzie, którzy znajdują się najniżej w hierarchii pod względem wykształcenia, zarobków i zawodu, nie tylko wykazują największą antypatię w stosunku do Murzynów, lecz także są najbardziej skłonni uciekać się do przemocy w celu niedopuszczenia do zniesienia segregacji rasowej w szkolnictwie.
W związku z powyższymi wynikami badań nasuwają się pewne interesujące pytania. Czy ludzie o niskiej pozycji społeczno-ekonomicznej i o niskim poziomie wykształcenia są bardziej uprzedzeni dlatego, że 1) potrzebują kogoś, wobec kogo mogliby odczuwać wyższość, 2) najdotkliwiej odczuwają rywalizację o pracę ze strony członków grupy mniejszościowej, 3) są bardziej sfrustrowani niż większość ludzi i dlatego bardziej agresywni, czy też 4) ich brak wykształcenia zwiększa prawdopodobieństwo przyjęcia przez nich zbyt uproszczonego, opartego na stereotypach poglądu na świat? Trudno oddzielić od siebie te czynniki, lecz wydaje się, że każde z tych zjawisk przyczynia się do powstania uprzedzenia. Istotnie, należy zdawać sobie sprawę z tego, że nie istnieje jakaś jedna przyczyna uprzedzenia - jest ono zdeterminowane przez bardzo wiele czynników. Przypatrzmy się głównym determinantom uprzedzenia.
W tym rozdziale omówimy cztery podstawowe przyczyny uprzedzenia. Są to: 1) ekonomiczna i polityczna rywalizacja bądź konflikt, 2) przemieszczona agresja, 3) potrzeby osobowościowe oraz 4) konformizm w stosunku do istniejących norm społecznych.
Powyższe cztery przyczyny nie wykluczają się nawzajem - wszystkie mogą działać równocześnie - lecz przydałoby się ustalić, jak ważna jest każda z przyczyn, gdyż od tego, co uważamy za główną przyczynę uprzedzenia, będzie zależeć działanie, jakie będziemy skłonni zalecić w celu zredukowania tego uprzedzenia. Tak więc np. gdybym był przekonany, że nietolerancja i fanatyzm są głęboko zakorzenione w osobowości ludzi, to mógłbym załamać ręce z rozpaczy i dojść do wniosku, że bez przeprowadzenia głębokiej psychoterapii większość uprzedzonych ludzi pozostanie na zawsze uprzedzona. W takiej sytuacji mógłbym drwić z prób edukowania uprzedzenia przez eliminowanie rywalizacji lub przeciwdziałanie naciskom konformizmu.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  Oczywiście, oprócz potrzeby uzasadniania własnego postępowania ludzie mają także inne potrzeby...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.