). A zatem, stosowanie takich modeli jako podstawy do badania ludzkich procesów poznawczych może być uzasadnione, lecz należy posługiwać się nimi z pewnymi ograniczeniami i z taką samą ostrożnością, jaka ma miejsce przy wyciąganiu wniosków na podstawie zachowania się zwierząt.



Obecnie przyszłość podejścia związanego z przetwarzaniem informacji rysuje się w świetle nieograniczonych oczekiwań co do jego możliwości.
Stworzono wiele ośrodków komputerowo-naukowych i obecnie projektuje się w nich i przeprowadza mnóstwo pomysłowych badań. Takie prace będą
niewątpliwie kontynuowane, aby odkrywać godne uwagi sposoby, za pomocą których człowiek analizuje problem i znajduje rozwiązanie. Pewnego dnia może nawet powstać program komputerowy, który będzie rozwiązywał problemy w sposób |twórczy - którą to cechę obecnie uważa się za specyficznie ludzką.





Twórczość





Gdyby ktoś poprosił cię, abyś wymienił ludzi, którzy byli wysoce twórczy, jakie nazwiska przyszły by ci na myśl? Niewątpliwie podałbyś takie osoby, jak Michał Anioł, Beethoven, Szekspir czy Einstein. Lecz jaka właściwie byłaby podstawa twojej oceny? Jakie cechy tych ludzi skłaniają cię do określenia ich jako twórczych? Można by odpowiedzieć na to, że wszyscy oni stworzyli coś nowego, co zostało uznane za wielkie dzieło sztuki lub wspaniałą teorię naukową. Jednakże takie kryterium pozwoliłoby nam jedynie zidentyfikować twórczość ludzi genialnych i o ustalonej sławie. A co z ogromną większością ludzi, którzy nie są geniuszami i nie są dobrze znani ze swych osiągnięć?

Spójrz na przykład na poniższe odpowiedzi, których dziesięcioletni chłopiec, o przeciętnym ilorazie inteligencji, zamieszkały w ubogiej dzielnicy (getto), udzielał na proste pytanie: "Ile potrafisz wymyśleć zastosowań dla gazety?":



"Możesz ją czytać, pisać na niej, położyć ją i namalować na niej obrazek.
Jeśli nie masz okrycia, to możesz się nią okręcić. Możesz ją spalić, zanieść do garażu i umieścić pod samochodem, gdy go myjesz, rozścielić ją i położyć na niej swoje dziecko, zalepić nią wybite okno, umieścić ją na swoich drzwiach dla dekoracji, włożyć ją do kubła ze śmieciami, położyć na krześle, jeśli krzesło jest brudne. Jeśli ktoś ma szczeniaka, to może wyłożyć gazetą jego pudełko lub rzucić mu ją na podwórko dla zabawy. Kiedy buduje się coś i nie chce się, żeby ktoś inny to widział można zasłonić to ze wszystkich stron gazetą. Gdy nie ma się materaca, kładzie się gazetę na podłodze, używa się jej też, gdy trzeba wziąć coś gorącego, można nią zatamować krew, a także podkłada się ją pod suszące się ubranie, żeby woda nie kapała na podłogę. Można użyć gazety zamiast zasłony w oknie, włożyć ją do buta, jeśli coś rani ci stopę, zrobić z niej latawiec, osłonić lampę, która świeci zbyt jasno. Można zawinąć w nią rybę, wytrzeć szyby lub zawinąć w nią monetę, gdy trzeba ją rzucić tak, żeby nie narobiła hałasu.
Na gazecie stawia się wyczyszczone buty, gazetą wyciera się okulary, gazetę podkłada się pod kapiący zlew, zawija się w nią sadzonkę; można z niej zrobić torebkę, używać jej jako kapelusza, gdy pada deszcz, owinąć nią stopy gdy się nie ma pantofli. Można rozłożyć ją na piasku zamiast ręcznika, zrobić z niej bramki przy grze w piłkę nożną, sporządzić z niej papierowe samoloty, użyć jej jako śmietniczki przy zamiataniu, zrobić dla kota piłkę do zabawy, owinąć w nią ręce, jeśli marzną" (Ward i Kogen, 1970).




 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  Modele przetwarzania informacji, podobnie jak zwierzÄ™ta, posiadajÄ… pewne cechy wspólne z istotami ludzkimi (i jedne i drugie odbierajÄ… informacjÄ™,...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.