Kościołowi rzymskiemu i Innocentemu IV w [postaci] piątej części dochodów swego kleru z kościołów i beneficjów przez okres trzyletni (połowa bowiem...

I żeby papieżowi ofiara ta stała się milsza i bardziej godna pochwały, w oznaczonym dniu, jak najspieszniej składają tę zapomogę w postaci piątej części [dochodów] za cały okres trzyletni i zebrane pieniądze zamienione na złoto posyłają papieżowi przez penitencjariusza Stolicy
Apostolskiej Gotfryda8. Papież Innocenty IV publicznie ogłosił podziękowanie za to biskupom i klerowi polskiemu.
Był zaś zachowywany w całym Królestwie Polskim od początku przyjęcia
wiary i aż do dnia dzisiejszego ściśle przestrzegany, stary na wzór pierwotnego Kościoła i obrządku, którego Kościół wschodni nie zarzucił, obwarowany
sankcjami prawnymi zwyczaj zaczynania czterdziestodniowego Postu od
niedzieli Siedemdziesiątnicy i kontynuowania go aż do Wielkiejnocy. Zwyczaj ten łamany często przez wiele osób stawał się źródłem i zarzewiem wielu
nieporozumień między klerem a ludem świeckim, ponieważ księża i
proboszczowie kościołów parafialnych karali przestępców ciężką, publiczną
pokutą lub klątwą, albo odmawiali im wstępu do kościoła, natomiast ludzie
świeccy sprzeciwali się mówiąc, że wymieniony zwyczaj, niezgodny z
obyczajami Kościoła rzymskiego, zanikł we wszystkich królestwach, ziemiach i prowincjach podległych Kościołowi rzymskiemu i że ich nie obowiązuje,
podobnie jak innych katolików. Przez wiele dni przeto na wspominanym
synodzie we Wrocławiu nuncjusz Stolicy Apostolskiej Jakub, biskupi polscy i ich kler dyskutowali nad tą trudnością. Za radą i zgodą biskupów i kleru polskiego wspomniany nuncjusz Stolicy Apostolskiej Jakub zniósł mocą Stolicy
Apostolskiej przestrzegany zwyczaj, który rodził wiele wspomnianych trudności i zgorszenia i zezwolił zarówno osobom duchownym, jak świeckim na używanie
mięsa aż do Po-
wrocł., że wybierano ją już w 1247 r. za kolektora Gotfryda. Jest bulla z 19 III 1248 r. tycząca zwrotu arcybpowi gnieźn. 1/3 zebranych już za 2 lata świadczeń od duchowieństwa (tamże) —
o czym źródła, z których korzystał Długosz — nie wiedzą.
8 Gotfryd kolektor, dominikanin musiał być w Polsce już w 1247 r., na pewno w 1248 r.
Długosz wspomina o nim na końcu 1276 r.
pielca wyłącznie, jako że nie stał temu na przeszkodzie odmienny zwyczaj Ko-
ścioła polskiego i przepisy Kościoła pierwotnego. Od tego też czasu niedziela Siedemdziesiątnicy otrzymała nazwę niedzieli Starozapustnej, którą dotąd zacho-wuje9.
Syn króla czeskiego Przemysł pozbawia ojca królestwa.
W końcu schwytany i ukarany więzieniem przez ojca, po pojednaniu się z nim otrzymuje księstwo morawskie.
Król czeski10 Wacław, który z powodu braku lewego oka — bo mu wypłynęło
— był nazywany Jednookim, w podeszłym już wieku był prześladowany tak
ciężką nieprzyjaźnią i zawiścią ze strony szerzących taką nienawiść panów
czeskich, a zwłaszcza przez Ścibora zwanego z powodu niezwykłego sprytu
„Mudra hlava", tzn. Mądra głowa11, tak dalece, że król Wacław pod wpływem zdecydowanego nacisku ze strony syna Przemysła12 odstąpił mu tron królewski, zachowując dla siebie jedynie trzy zamki13: Świeków, Loket i Most. Ale gdy i to nie uśmierzyło zapalczywości syna Przemysła i jego doradców, lecz sam
Przemysł ścigał śmiertelną nienawiścią Borsza z Osieka czyli Risemburka14 za to, że się sprzymierzył z ojcem przeciw niemu, a nawet obiegł zamek Most, który Boresz miał od ojca, Boresz
9 Sprawa postu i skrócenia go (od Popielca) jest krótko podana w Kron. wielk., rozdz. 84 i w R. — jak w przyp. 7 — wszędzie w związku z pobytem legata Jakuba. Tymczasem sprawa genezy dawniejszego dłuższego postu jest niewyjaśniona (B. Kürbisówna). Tylko u Długosza jest wiadomość o zachowywaniu tego dłuższego postu w Kościele wschodnim: zob. T. E.
Modelski, Post dziewięciotygodniowy w Polsce. PH, XV, 1912, s. 5, 135, 138 (zwraca on m. in.
uwagą na postulaty kolonistów niem.) — zob. przeciwne opinie A. Kraśnickiego, Posty w dawnej Polsce, Przegl. Teol., XII, 1931, s. 190-235.
10 Ustęp wzięty z Pulkawy pod 1248 r., FRB, t. V, s. 141, uzupełniony dodatkowymi wiadomościami, które zestawia Semkowicz, Rozbiór, s. 268, objaśnia ogólnie Novotny, op. cit., t. 1/3, s. 800. Wacław I koronowany w 1228 r. rządził faktycznie od 1230 r., zm. 22 IX 1253 r.
11 Nie znany.
12 Przemysł Ottokar II, jeden z najsławniejszych władców Czech: drugi syn Wacława I, ur.
w 1233 r., margrabia Moraw w 1247 r., panuje w Czechach od 1253 r., koronowany w 1261 r., ks. Austrii, Styrii i Karyntii, zm. 26 VIII 1278 r.
13 Zvikov (Klingenberg) położony 141/4 km od Pisku (Czechy), Loket (Elbogen) miasto w zach. Czechach i zamek znany od 1237 r. na lewym brzegu Ohry, Most (Brüx) miasto n/rzeką Bieliną, znane z XII w. Zob. A. Profous, J. Svoboda, V. Śmilauer, Mistni jmena v Cechach, t. I-V, Praha 1947-1960; t. II, s. 655, t. III, s. 135, t. IV, s. 793.
14 Nie znany. Riesenburk (Osiek) zamek w zach. Czechach.
z panami ze Szwamberka i Lemberka15 oraz niektórymi panami z Miśni najechał
nocą zamki Przemysła, rozbił je i mordując wielu, zmusił Przemysła i wszystkich jego [ludzi] do haniebnej ucieczki. Tymczasem król Wacław z pomocą Czechów


	Kościołowi rzymskiemu i Innocentemu IV w [postaci] piątej części dochodów swego kleru z kościołów i beneficjów przez okres trzyletni (połowa bowiem...	Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.