Maszyna monopolizowała nominacje kandydatów na wybieralne urzędy, często także monopolizowała wpływy polityczne w danym mieście, mając wystarczające wpływy by kandydatów nie tylko nominować, ale i obsadzić na wybieralnych stanowiskach. Ważnym elementem w jej działaniu był klientelizm - poparcie wyborcze zdobywała przede wszystkim rozdając rozmaite dobra, głównie materialne. Obecnie wpływ tego rodzaju organizacji znacznie zmalał, podkopany został m.in. przez wprowadzenie wspomnianych już prawyborów, w których nominacje na kandydatów należą do wyborców.
Jak amerykański obywatel podejmuje decyzję, którą partię chce poprzeć? W tym zakresie niezwykle ważną rolę w USA odgrywa lojalność partyjna, czyli sympatia ulokowana w jednej z partii, często motywująca decyzje wyborcze, będąca podstawą identyfikacji Jako „Republikanin" bądź „Demokrata". Identyfikacja ta powstaje już w dzieciństwie, ogromne znaczenie ma tu oddziaływanie rodziców. W okresie późniejszym rolę odgrywają takie czynniki jak status społeczno-ekonomiczny, religia, rasa, pleć a także region geograficzny, będący często istotnym wyznacznikiem określonych interesów a także sympatii politycznych.
Ważną cechą tych identyfikacji partyjnych jest ich trwałość, choć jednocześnie bywają w amerykańskiej polityce okresy zmian, zachodzących na znaczącą skalę. Tego rodzaju zmiany lojalności partyjnych, dotyczące du-
1 Więcej na ten temat patrz P.A. Sabatier, Przynależność do grup interesów a ich organizacja: przegląd teorii, w. Wtadza i społeczeństwo, J. Szczupaczynski (red.), Warszawa 1995, s. 199-211.
2 P.A. Beck, op. dt., s. 116.
183
żych grup społecznych {reallgnment) wynikają w USA ze zmiany natężenia pewnych konfliktów, pojawienia się nowych, dominujących życie publiczne i jednocześnie wiążą się ze zmianą siły partii - kończą się często kilkudziesięcioletnie okresy dominacji jednej z partii we władzach federalnych.
Długoletnia, trwająca często kilkadziesiąt lat, dominacja w amerykańskiej polityce określonego konfliktu, wyeksponowanego na tle innych a zarazem związana z tym dominacja jednej z partii we władzach federalnych, są określane w amerykańskiej literaturze politologicznej mianem systemu partyjnego. Zmiana zachodząca w obszarze konfliktów, pociągająca za sobą zmianę lojalności partyjnych na znaczną skalę i zarazem zmianę pozycji jednej z partii to zarazem zmiana systemu partyjnego. I tak1: pierwszy system partyjny to lata 1801-1829, rozpoczęty wraz z wyborem Thomasa Jefferso-na na prezydenta i określony poprzez praktycznie niezagrożoną dominację jego partii, Demokratycznych Republikanów, w amerykańskiej polityce.
Drugi system partyjny to lata 1829-1860. Dla tego okresu charakterystyczny jest rozłam w partii Demokratycznych Republikanów spowodowany narastaniem konfliktów i przełomem, jakim była prezydentura Andrew Jacksona. Od tego momentu powstaje Partia Demokratyczna, w opozycji do niej działa partia Whigów.
Trzeci system partyjny (1861-1896) to po pierwsze wzrost w siłę nowej partii Republikanów w 1854 r., ale przede wszystkim to czas wojny secesyjnej i następującej po niej tzw. Rekonstrukcji, który charakteryzował się silnym oddziaływaniem Republikanów i marginalizacją Demokratów. W tym czasie obie partie dzieliła bardzo wyraźnie kwestia niewolnictwa i grupy opowiadające się za jedną z nich, w zasadzie odnosiły się do tej właśnie sprawy.
Czwarty system partyjny (1897-1932) to głównie kontrowersja pomiędzy przemysłową gospodarką północy i rolniczą gospodarką południa i zachodu.
Piąty system partyjny to okres po 1929 r., zapoczątkowany Wielkim Kryzysem i polityką New Dealu zmierzającą do jego zażegnania. New Deal był projektem politycznym i gospodarczym kojarzonym z nazwiskiem Demokraty Franklina Delano Roosvelta, w tym czasie partia Demokratyczna wyraźnie zdominowała amerykańską scenę polityczną a jednocześnie na dużą skalę zaczęły do niej napływać grupy, które najmocniej ucierpiały w okresie kryzysu.
System ten załamał się pod koniec dekady lat sześćdziesiątych. Nowy okres zaznaczył się nie tylko coraz bardziej widoczną zmianą w wiodących konfliktach, ale także zjawiskiem określanym jako zanik lojalności partyjnych (dealignment). Oznacza to, że ludzie nie tyle zmieniają swoje sympatie partyjne wraz ze zmieniającymi się konfliktami, ile że coraz więcej osób deklaruje się jako „niezależni"2.
Odnosząc się do tej kwestii badacze współczesnej amerykańskiej sceny politycznej wyrażają rozmaite poglądy. Jednym z ciekawszych jest pogląd


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
 
  Maszyna partyjna to organizacja partyjna w dużym mieście, rozkwit tego rodzaju struktury w Ameryce przypadł na lata przełomu XIX i XX w...
Pomodliłem się do każdego boga jaki istniał bym był w wstanie wkurzyć tę kobietę do granic możliwości.